Αυτισμός και τεχνολογία

Ας αρχίσουμε όμως από την απλή χρήση των υπολογιστών, των ταμπλετών και των κινητών τηλεφώνων. Μεγάλος αριθμός ατόμων στο αυτιστικό φάσμα, δείχνει να αναπτύσσει ικανοποιητικά και μερικές φορές επαρκώς, τις δεξιότητες που απαιτούνται για την χρήση αυτών των συσκευών. Είτε είναι οθόνες αφής για παράδειγμα, είτε συμβατικές οθόνες, με απαραίτητη τη χρήση πληκτρολογίου ή και ποντικιού, τα άτομα αυτής της ομάδας, δείχνουν να κατανοούν την λογική πίσω από την χρήση τους, ώστε να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Φυσικά το κίνητρο είναι η προσωπική ευχαρίστηση του χρήστη, γεγονός που μπορούν θεραπευτές και γονείς να εκμεταλλευθούν για να επισπεύσουν την διαδικασία μάθησης (χρησιμοποιώντας για παράδειγμα το κινητό ή τον υπολογιστή ως ενισχυτή - εφόσον δηλαδή το παιδί κάνει κάτι καλό, τότε του επιτρέπουμε να κάτσει να παίξει με τη συσκευή) και να την κάνουν πιο ευχάριστη. Οι μικρές και εύκολα μεταφερόμενες πλέον συσκευές με την εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο, κάνουν τη διαδικασία αμεσότερη.

Η χρήση της τεχνολογίας, έχει επίσης εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Μέσω του διαδικτύου και των εφαρμογών (applications), τα παιδιά δέχονται ερεθίσματα και δείχνουν να μένουν περισσότερη ώρα συγκεντρωμένα σε αυτά. Θεραπευτικά και ερευνητικά κέντρα ανά τον κόσμο χρησιμοποιούν τόσο το διαδίκτυο, όσο και ειδικά σχεδιασμένες εφαρμογές, με πολύ καλά αποτελέσματα.

Σχετικά με την εγχώρια πραγματικότητα, υπάρχουν ελάχιστες εφαρμογές (apps) στην ελληνική γλώσσα. Η διαδικασία σχεδιασμού και ανάπτυξης μιας εφαρμογής ή ενός προγράμματος απαιτεί πολλά περισσότερα από την γνώση μεθόδων και τεχνικών. Οι γονείς και οι θεραπευτές συνεργαζόμενοι και κάνοντας την σχετική έρευνα στο διαδίκτυο, μπορούν ωστόσο να βρουν, εφαρμογές με ελάχιστη χρήση της αγγλικής, επικεντρωμένες περισσότερο σε εικόνες και σχήματα και να τις εκμεταλλευθούν αναλόγως.

Μέχρι την κατασκευή και την προσφορά στο ελληνικό κοινό εφαρμογών που θα μπορέσουν να βοηθήσουν το έργο των γονέων και των θεραπευτών, η χρήση του διαδικτύου και των τεχνολογικών συσκευών, περιορίζεται σημαντικά, σε σχέση με τις δυνατότητές τους. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και η απλή εμπλοκή σε τέτοιες δραστηριότητες (παρακολούθηση βίντεο, άκουσμα μουσικής, παιχνίδια και εικόνες), σε συνδυασμό με την εφευρετικότητα και την φαντασία των γονέων και των θεραπευτών, μπορούν να αποβούν θετικές, τόσο για την ευχαρίστηση και διασκέδαση των παιδιών, όσο και για την ενίσχυσή μαθημένων δεξιοτήτων, τη γενίκευσή τους και την εκμάθηση νέων.