Οι ενήλικες αυτιστικοί δεν μοιάζουν με αυτιστικά παιδιά

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συμβαίνει αυτό και παρακάτω θα σας δώσω μερικούς:

1. Ο πρώτος λόγος είναι ότι τα παιδιά (όλα τα παιδιά) κάποια στιγμή μεγαλώνουν. Οι ενήλικές, αυτιστικοί και μη, γενικά δεν συμπεριφέρονται στην καθημερινότητά τους όπως τα μικρά παιδιά. Όλοι μεγαλώνουμε, αλλάζουμε και ωριμάζουμε. Ο αυτισμός δεν εμποδίζει ένα άτομο από το να μεγαλώσει και να αλλάξει μέσα στο χρόνο.

2. Ο αυτισμός μπορεί να σημαίνει εν μέρει αναπτυξιακή καθυστέρηση. Όταν είμαστε παιδιά, αυτή η καθυστέρηση μπορεί να φαίνεται τεράστια και να μας κάνει να μοιάζουμε πολύ διαφορετικοί από τους συνομήλικους μας. Παρ’ όλα αυτά, καθυστέρηση δεν σημαίνει στασιμότητα. Απλά σημαίνει καθυστέρηση. Αναπτυξιακά κατάλληλα πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν στη σωστή ηλικία, συχνά μπορούν να επιτευχθούν αργότερα. Συνήθως αυτό θέλει πολύ υποστήριξη και προσπάθεια, αλλά με τον καιρό όλο αυτό, δείχνει να έχει αποτέλεσμα και καθώς μεγαλώνουμε μπορούμε να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούσαμε ως παιδιά.

3. Αυτισμός σημαίνει ότι υπάρχουν προκλήσεις στην επικοινωνία. Ακόμα και έτσι όμως, όλοι επικοινωνούν, ακόμα και οι αυτιστικοί χωρίς ομιλία. Οι προκλήσεις είναι μεγαλύτερες όταν είναι καινούργιες. Με τον καιρό οι επικοινωνιακές προκλήσεις  μπορούν να αντιμετωπιστούν, να προσαρμοστούν και να υποστηριχθούν. Αυτό παίρνει χρόνο και πολύ προσπάθεια. Το αποτέλεσμα είναι ότι, οι προκλήσεις που γίνονται αντιληπτές σε παιδιά 3 ή 12 ετών, να μην μοιάζουν καθόλου με αυτές που θα έχει το ίδιο παιδί, στα 30, στα 50 ή στα 70 του.

4. Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει κανέναν αυτιστικό (και έχω γνωρίσει πολλούς από τη φυλή μου!) ο οποίος δεν έχουν αισθητηριακές προκλήσεις. Πάλι, οι προκλήσεις είναι μεγαλύτερες όταν είμαστε νεότεροι, γιατί δεν έχουμε μάθει ακόμα να ελέγχουμε το αισθητηριακό μας σύστημα σε έναν κόσμο, ο οποίος είναι φτιαγμένος για άτομα με “τυπικό” αισθητηριακό σύστημα. Στα 40 ή τα 60 μας γνωρίζουμε περισσότερα και μπορούμε να οργανώσουμε τις αισθητηριακές μας ανάγκες πολύ καλύτερα, από όταν ήμασταν νεότεροι.

5. Οι αυτιστικοί θέλουν φίλους, όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Ως νέοι, πολλοί από εμάς δεν έχουμε τις δεξιότητες για να κάνουμε φίλους. Επίσης τα παιδιά, ομαδοποιούνται βάσει ηλικίας και λόγω της αναπτυξιακής καθυστέρησης, συχνά δεν κοινωνικοποιούμαστε με συνομηλίκους.  Αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Στην πρώτη ενήλική ζωή, τα πράγματα μπορεί να είναι ιδιαίτερα, καθώς είμαστε συχνά κοινωνικά και συναισθηματικά, σε μικρότερη ηλικία από αυτή που περιμένουν οι άνθρωποι όταν μας κοιτούν. Είναι ταμπού για έναν νεαρό ενήλικα να έχει φίλους παιδιά, ακόμα και αν αυτός ο νεαρός έχει την ίδια συναισθηματική ηλικία με το παιδί των 10 και 12 ετών. Παίρνει χρόνια αυτή η κατάσταση να βελτιωθεί, αλλά μπορεί και γίνεται καλύτερη για πολλούς αυτιστικούς. Σκεφτείτε το. Θα ήταν ακατάλληλο για ένα 22χρονο να κάνει παρέα με έναν 14 χρόνο λόγω της διαφοράς 8 ετών, αλλά όταν είναι στα 30 ή στα 50 σου, κανείς δεν νοιάζεται για αυτή τη διαφορά μεταξύ των φίλων.

Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που οι ενήλικες αυτιστικοί δεν μοιάζουν με τους νεότερους αυτιστικούς. Όσο αφορά εμένα, όχι μόνο είμαι αυτιστική, αλλά δουλεύω και με τον αυτισμό. Δουλεύω με αυτιστικούς, έχω γράψει ένα σωρό άρθρα και βιβλία και έχω κάνει πάνω από 300 παρουσιάσεις στις ΗΠΑ και παγκοσμίως. Για να το κάνω αυτό, πρέπει να είμαι επιμελής με την αισθητηριακή μου φροντίδα καθημερινά, έχω καθοδηγητές, οι οποίοι με βοηθούν στις επικοινωνιακές προκλήσεις και γενικά ξέρω τί χρειάζομαι και πώς να το ζητήσω μόλις προκύψει ανάγκη.

Ακόμα και έτσι, είμαι πιο αυτιστική από ποτέ. Δεν ζω σε ίδρυμα ή δεν χρησιμοποιώ το σώμα μου για να επικοινωνήσω τις ανάγκες μου. Με τα χρόνια έμαθα να δουλεύω με τον αυτισμό μου, να τιμώ αυτό που είμαι μέσα στον κόσμο. Κάποιες μέρες το καταφέρνω καλύτερα από άλλες. Είμαι κοντά στην σύνταξη πλέον και όταν οι άνθρωποι με πλησιάζουν, περίεργοι που δεν μοιάζω σε τίποτα με τους νέους αυτιστικούς που γνωρίζουν, θέλω να σκέφτονται τα εξής: Ναι, ο αυτισμός είναι δύσκολος. Το ξέρω. Το ζω κάθε μέρα. Είναι η ζωή μου. Το επάγγελμά μου. Ναι, συμφωνώ ότι οι ενήλικες αυτιστικοί δεν μοιάζουν με αυτιστικά παιδιά. Είναι γιατί οι αυτιστικοί έχουν απεριόριστες δυνατότητες.

Judy Endow

(Μετάφραση από το αγγλικό άρθρο της συγγραφέως)